Afgelopen weekend was het NK korte survivalrun in Neede. Een NK waar ik erg naar uit keek. Ik had er niet erg specifiek op voorbereid maar ik was in vorm. Toch voelde de trainingen in de week er naar toe matig; een ongemakkelijk gevoel in de benen en een wat verhoogde hartslag. Is dit dan wedstrijdspanning of heb ik toch iets onder de leden? Gelukkig was ik op de dag van de wedstrijd scherp. Ik had een duidelijke missie; die titel moest gewonnen worden.
Een snelle start
De start is erg snel, typisch voor een KSR. Het startschot klinkt en voordat ik het weet, ben ik al over de eerste swing over, zij het niet zonder per ongeluk Maarten Heerkens in zijn gezicht te schoppen... Sorry! Die balken stonden iets te dicht op elkaar. Na de start hindernis volgt een loopstuk van ongeveer 400 meter over asfalt, waar ik de verloren tijd goedmaak en als vierde het bos in duik. Daar begint het echte werk!
Het Parcours
Het parcours in Neede staat bekend als een ontzettend snel en uitdagend parcours. De looproute is erg speels, je rent over snelle single tracks, heuvels en door de bossen. Wat vind ik dit altijd leuk om te doen! Een gave omgeving voegt zoveel toe aan een survivalrun!
Na de start hadden Joey en Thom het tempo flink opgevoerd. Ik twijfel: ga ik met hen mee of begin ik rustiger en probeer ik later terrein goed te maken? De keuze wordt min of meer voor mij gemaakt bij een van de eerste hindernissen, een eindeloze swing-over. Ik ben even niet scherp en voor ik het weet zijn alle touwen bezet. Vandaag wordt dus een inhaalrace...
De uitputtingsslag
Op de snelle stukken en single tracks haal ik beide mannen langzaam in. Thom passeer ik na ongeveer 3 kilometer, maar Joey is me telkens net te snel af op de hindernissen. Hierdoor moet ik steeds extra gas geven om het gat te dichten. In het begin gaat dat redelijk, maar na verloop van tijd begint vermoeidheid toe te slaan. Gelukkig ben ik niet de enige; ook Joey's tempo bij de hindernissen neemt af.
Na ongeveer 5 kilometer komen de eerste lange combinatiehindernissen. Een net onderdoor gevolgd door korte touwen en een creatieve apenhang waar je heen en weer klimt over twee boven elkaar gespannen touwen. Hier zijn we behoorlijk aan elkaar gewaagd. De strijd is nog niet gestreden.
En nu doorpakken!
We naderen de laatste kilometers van de run. Als ik nog iets wil proberen, is dit het moment. Ik versnel mijn tempo, maar het is niet genoeg om het verschil te maken. Tegelijkertijd bereiken we de langste hindernis van de race, de 'combi 2.0'; een hindernis bestaande uit 7(!) delen. We beginnen allebei goed aan deze hindernis. Mijn armen zijn vermoeid, maar ik merk dat ik nog op techniek kan blijven doorgaan. Totdat ik naast me kijk. Joey's armen verkrampen volledig. Ik herken dit gevoel helaas maar al te goed tijdens wedstrijden. Tegelijkertijd besef ik dat dit het moment is om door te pakken. Vastberaden probeer ik de hindernis af te ronden en sprint ik weg. Nu moet ik ervoor zorgen dat ik wegkom.
Nederlands Kampioen
De titel is nu binnen handbereik. Als ik geen fouten maak, behoud ik de koppositie. Ik houd mijn looptempo hoog en slaag erin om mijn voorsprong in het laatste stuk te vergroten. Houthakken blijft altijd spannend; het kan de wedstrijd compleet veranderen, maar ook dat verloopt voorspoedig.
De eindhindernis speel ik op safe. Ik win de wedstrijd in een tijd van 44:48 met een voorsprong van 1:39. Na het NK lange Survivalrun in Harreveld mag ik mezelf ook Nederlands Kampioen noemen op de korte afstand!
