Hang On Run 2023! Een thuiswedstrijd waar ik erg naar uit keek met het duidelijke doel dat ik de LSR wilde winnen, maar de voorbereiding liepen niet zoals gepland..
Voorbereiding
De week voor Hang On Run stond de lange survivalrun in Adegem op de planning. Een wedstrijd die bekend staat om zijn uitdagende hindernissen. De laatste keer dat ik daaraan deel genomen had werd de race halverwege afgelast door stormachtige omstandigheden. Dit jaar zou dan de revanche moeten zijn. Helaas verliep de race niet helemaal volgens plan en blies ik mezelf op in een technisch klimstuk en besluit ik uit te stappen. Direct na de race voelde ik me gelijk ontzettend vermoeid en beroerd. De dag erop bleek waarom, ik had een griepje opgelopen.
Starten of niet starten
Na 2 dagen ziek te zijn begon ik me op vrijdag wat beter te voelen. Maar ja, de LSR bij Hang On is 20 kilometer met 122 hindernissen. Niet het type run dat je even doet als je niet helemaal fit bent. Dus ik besluit ook de zaterdag nog even rust te pakken en aan het einde van de dag de knoop door te hakken. Deze voorbereiding deed mij terugdenken aan het EK OCR in Italië in 2022. De week voor dit kampioenschap werd ik onverwacht ziek. Na alle denkbare remedies geprobeerd te hebben besloot ik toch te starten. De knop ging om en ik wist de short course te winnen. Ofwel, soms kan je prima presteren, ook als je je niet zo goed voelt.
Nadat ik op zaterdag wat gesupporterd had op de fiets doe ik ’s avonds een testloopje, de benen voelen oké en ik krijg ook weer wat meer lucht. Ik besluit te starten en de kaarten zo goed mogelijk te spelen als dat ze nu bedeeld zijn.
Wedstrijddag
Op wedstrijddagen heb ik mijn vaste routine; hoe laat ik op sta, wat ik ontbijt, wanneer ik mijn koffie drink en tot slot hoe mijn warming up verloopt. Routineus doorloop ik deze stappen en ga richting de start. Dit geeft mij de rust om goed aan de wedstrijd te beginnen. Het wedstrijdplan voor vandaag is simpel: rustig starten en aankijken hoe het gaat. Op de hindernisblokken wil ik wat versnellen maar vooral niets forceren. De wedstrijd is lang genoeg en daarin kan nog van alles gebeuren.
Het startschot klinkt en we verdwijnen de bossen in. Het eerste stuk bestaat uit korte hindernissen en een zandzakloop door de bossen. Alles hier is bekend terrein; Ik ken hier ieder heuveltje, bochtje en zandvlakte. Toch geniet ik van de omgeving, wat een geluk dat we hier mogen trainen en racen! Voor veel lopers is de zandzakloop in dit deel zwaar, niet alleen de afstand (700m) maar vooral ook het feit dat je de zandzak meerdere keren opnieuw moet optillen om een hindernis te nemen. Ondertussen zijn Tom en ik los van de groep en gezamenlijk gaan we door het terrein. We kunnen zo mooi aan elkaar optrekken.
Swing-Overs
Na dit deel begint het echte klimwerk, de lange reeksen hindernissen op ons trainingsterrein waar ik zo bekend mee ben. 2 lanen van 15 hindernissen (vooral swing-over variaties) onderbroken met een lastloop met een autoband. Ik zet wat aan en weet een mooie voorsprong op te bouwen. Het doel van de race is nu om deze vast te houden. Na een paar combi’s begint mijn voorsprong steeds duidelijker te worden. Ik vraag mezelf af waarom ik me zo druk maakte over wel of niet starten, op wat gesnotter na gaat het zo best prima.
Terugslag
Vlak voor het beruchte hindernisblok rond het meertje begin ik me uit het niets slecht te voelen, ik heb weinig fut en voel me slap. Alle hindernissen kosten me te veel energie en hardlopend voel ik dat ik niet vooruit te branden ben. Ik bedenk dat dit waarschijnlijk door het griepje komt, niet dat ik me ziek voel, maar de afgelopen dagen had ik weinig gegeten. Waarschijnlijk waren de koolhydraatvoorraden in het lichaam onvoldoende aangevuld en zat ik nu op mijn limiet. Gelukkig heb ik een voorsprong en neem de tijd om gels en wat sportdrank te nemen.
De tweede ronde loop ik wat voorzichtiger. Ik voel me niet helemaal top en neem dus wat gas terug. Ik zie op tegen de hindernissen maar het lukt om ze op techniek te nemen. Op de combi gaat het even mis. Mijn armen zijn vol en ik val uit de korte touwtjes. Ik herpak mezelf en loop de run uit tot aan de finish. Ik kijk naar mijn tijd; 2:08:18 een prima tijd op zo’n pittig parcours en met een mooie voorsprong op de rest. Teamgenoot Maarten Heerkens wordt 2e tijdens zijn allereerste(!) LSR en Thom van Cappellen wordt 3e.
Nu op naar de Survivalrun in Beltrum. Dit is DE klassieker in de Survivalrunwereld, wat zou ik deze eens graag willen winnen…
Mooi om te lezen !