Afgelopen zaterdag reisde ik naar Adegem om deel te nemen aan wat wel eens de zwaarste survivalrun kon zijn: De Lange Survivalrun in het Meetjesland, een evenement met 27 jaar geschiedenis dat als een klassieker wordt beschouwd. Adegem heeft een reputatie die elke deelnemer kan bevestigen - dit is een run als geen ander...
Mijn vorige ervaring in Adegem eindigde abrupt door stormachtige omstandigheden; de race werd een uur na de start afgelast. Dit jaar stond de organisatie opnieuw voor uitdagingen. Overmatige regenval resulteerde in een te hoge waterstand in het kanaal, waardoor de waterhindernissen uit veiligheidsoverwegingen werden geschrapt. Hoewel teleurstellend, staat Adegem bekend om zijn overvloed aan hindernissen, dus een tekort was niet te vrezen.
Start
Op de wedstrijddag scheen verrassend genoeg de zon en was de temperatuur gestegen naar zo'n 12 graden. Na een warming-up en een aantal keren wisselen van shirts - met of zonder thermoshirt - begaf ik me naar de start. Het startschot klinkt. Iedereen klimt tegelijkertijd uit de container en begint aan zijn race. Al gauw nemen Michael de Cooman en ik de leiding. Het eerste deel van de race lopen we om de beurten aan kop.
Modderige akkers
Het eerste deel van het parcours zou onder normale omstandigheden redelijk snel zijn; korte hindernissen en rechte loopstukken, maar door de regen van de afgelopen weken zak ik tot mijn schenen weg in de modderige akkers. Ook de benen gaan het vandaag zwaar krijgen.
Een van de eerste hindernissen was een swingover over een giertank. Ik spring vanaf boven en land net verkeerd in de modder. Ik voel een pijnscheut. Een flinke bult op mijn enkel zou mijn enige aandenken zijn na deze run. Ik loop de pijn los en na een hordenbos komen we uit bij het kanaal. Hier begint het echte klimwerk.
Unieke hindernissen
Adegem staat bekend om zijn unieke hindernissen. Houtje-touwtje in de meest positieve zin van het woord. Alles word geknoopt met touw en aan touwen waardoor iedere hindernis ‘bouncy’ is. Als je er met meerdere mensen in klimt dan word je gegarandeerd gelanceerd wanneer de ander er uit springt. Daarnaast zijn de hindernissen nogal… uniek? Daarnaast zijn de hindernissen nogal... uniek? Heb je bijvoorbeeld al eens een swing-over gemaakt met een zandzak in je nek? Of een swing-over vanuit een triangel? Dit vraagt enige techniek, maar test vooral brute kracht. Met een kleine voorsprong begin ik aan dit hindernissenfestijn. Een combinatie van touwen, een reeks swingovers en nog meer combinaties. Hierin blink ik niet uit en Michael passeert me en bouwt zijn voorsprong langzaam uit.
Een risico nemen..
Na het eerste hindernisblokken komt een loopstuk en ik kies er voor om het gat dicht te lopen. Dit lukt redelijk vlot. Na een kilometer samen gelopen te hebben neem ik een risico: ik zet het op een lopen. Ik weet dat er een lang loopstuk komt en ik merk dat dit me net iets beter afgaat dan de concurrentie. Het is ook niet dat ik een keuze heb, op deze unieke hindernissen ga ik de race niet winnen. Ik sla een gat van ongeveer een minuut. Deze voorsprong houdt ik een aantal kilometer vast. Iets verderop verlies ik tijd bij een reeks swingovers. Ik voel de hete adem van Michael weer in mijn nek.
Het kritieke moment
Samen lopen we richting het trainingsterrein van Survivalrun Meetjesland. Hier begint het echt zwaar te worden. Een reeks van 4 combinatiehindernissen wacht op ons. Michael neemt de leiding in deze hindernissen en ik probeerde zijn tempo bij te houden. Misschien niet de meest verstandige keuze, want ik ben niet bekend met deze hindernissen en weet ook niet wat er nog komt. Ik blaas mezelf volledig op. De armen raken uitgeput en ik val uit de laatste hindernis op het trainingsterrein. Ik herkans direct, maar ook deze poging mislukt. Ik zie Michael weglopen en ik voel dat mijn armen op zijn.
Er volgt een kort moment van reflectie. Uitlopen is mogelijk maar dit zal waarschijnlijk een uitputtingsslag worden. Vanaf dit punt moet ik nog 8 kilometer en ik weet dat ik deze hindernissen nog een keer voor mijn kiezen krijg. Volgende week staat de LSR van Hang On Run op de planning. Opeens is de beslissing heel duidelijk. Vandaag is niet mijn dag en ik stap uit de race.
Revanche
Direct na mijn besluit krijg ik spijt. Het ‘wat als’ spookt door mijn hoofd. Kon ik het gat nog dichtlopen, zou ik de hindernissen op een rustiger tempo wel halen? Realistisch is het antwoord waarschijnlijk niet. Er is maar een manier om daar achter te komen, en dat was doorgaan maar met het oog op volgende week leek dat me niet verstandig. Dus er blijft een optie over: in de nabije toekomst deze run herkansen en een mooie prestatie neerzetten.
De lessen
Was deze reis naar België dan helemaal voor niets? Nee, het was een leerzame ervaring buiten mijn comfortzone. Ik neem waardevolle lessen dan ook mee naar toekomstige wedstrijden en heb een aantal nieuwe ideeën voor in de trainingspraktijk!
Maar eerst volgende week onze eigen Hang On Run!
